nico

posmatram svoju ćerku

borile smo se u stotinama ratova, vitlale noževima u mračnim budžacima,

bežale iz zatvora, pušile hašiš u njujorku, plesale sa dejvidom bouvijem i kendi darling,

bile smo vešane, u poslednji minut pomilovane i spasene lomače

ona

spava izmedju mojih butina

nikada se neće navići na zastrašujuću gužvu u saobraćaju,

pakovanu hranu, zvonce na vratima i daljinski upravljač

buku prodavaca koja probija kroz zidove

ili se provlači ispod vrata

zvezdanog neba

u bašti

misao na povetarcu

odgurne kao ljuljašku

sanjalački

kao

pijana putovanja vozom

rat boja i duvanskog dima

tako slučajno

nemarno

moja ćerka

je cvet.. kada želi da ukrasi sobu

ili sretne onog koga voli ona ubere samu sebe

ipak nije u stanju da poveruje u čuda

iako može najviše da razvuče žvaku

dark party bars, shiny Cadillac cars
and the people on subways and trains
looking gray in the rain, as they stand disarrayed
oh, but people look well in the dark